Skolioza to skrzywienie kręgosłupa, połączone z zaburzeniem jego krzywizn i rotacją kręgów. W zaawansowanym stadium może prowadzić do problemów z oddychaniem oraz bólu pleców. Pierwsze objawy skoliozy obejmują nierówne ustawienie łopatek lub ramion, nierównomierne obciążanie kończyn dolnych czy wysunięcie jednego biodra do boku. W badaniu wizualnym przy pochyleniu do przodu widoczny jest często garb żebrowy i wał lędźwiowy. Leczenie obejmuje indywidualną fizjoterapię wprowadzającą metody neurofizjologiczne oraz ćwiczenia korekcyjne.

• łopatki i miednica są zazwyczaj ustawione asymetrycznie
• nierównomierne obciążanie kończyn dolnych
• nierówne kąty talii
• może wystąpić garb żebrowy i wał lędźwiowy.

Plecy wklęsłe (hiperlordoza) charakteryzuje się nadmiernym wygięciem kręgosłupa w odcinku lędźwiowym ku przodowi,
→miednica ustawia się w przodopochyleniu, odcinek lędźwiowy kręgosłupa jest nadmiernie wygięty
->wówczas brzuch wysuwa do przodu, a pośladki do tyłu.

Plecy płaskie-spłycenie naturalnych krzywizn kręgosłupa (kifozy i lordozy)
plecy z pozycji bocznej wyglądają na nadmiernie proste.

Plecy okrągłe (hiperkifoza) to zbyt duże wygięcie kręgosłupa w odcinku piersiowym ku tyłowi. Typowe objawy hiperlordozy obejmują wypukłość brzucha mimo szczupłej sylwetki, wysunięte pośladki do tyłu, napięte mięśnie lędźwiowe, czasami występuje uczucie niestabilności ciała w pozycji stojącej. W przypadku hiperkifozy charakterystyczne jest wysunięcie barków i głowy do przodu oraz zaokrąglone plecy.

• plecy z pozycji bocznej są zaokrąglone w odcinku piersiowym
• barki i głowa wysuwają się do przodu

Koślawość kolan to deformacja kończyn dolnych, która występuje gdy przy złączonych i wyprostowanych kolanach pomiędzy stopami tworzy się odstęp powyżej 4,5 cm. Koślawe nogi układają się wówczas w kształt litery X, gdzie oś podudzia tworzy z osią uda kąt otwarty na zewnątrz. Do 6 roku życia koślawe kolana u dziecka są stanem fizjologicznym, jeśli natomiast nieprawidłowa budowa kolan utrzymuje się dłużej, należy udać się do fizjoterapeuty.

Szpotawość kolan objawia się charakterystycznym ustawieniem kończyn dolnych w kształcie litery „O”, gdzie kolana kierują się na zewnątrz, podczas gdy stopy pozostają bliżej siebie. W większości przypadków szpotawe kolana u dzieci są fizjologiczną fazą rozwoju układu kostno-stawowego i ustępują samoistnie do około 3 roku życia

Koślawość czy szpotawość kolan to nie tylko defekt estetyczny, ale przede wszystkim wada wymagająca specjalistycznej diagnozy i prowadzenia terapii, gdyż ułożenie kończyn dolnych, wpływa na cały układ ciała i ustawienie jego segmentów.

Płaskostopie to częsta przypadłość u dzieci, która może wpływać na sposób chodzenia oraz ogólny rozwój ruchowy dziecka. To wada polegająca na obniżeniu lub całkowitym zaniku naturalnego wysklepienia stopy. Można ją nazwać wadą dopiero po ok. 5 roku życia. Do tego czasu kości stopy się kształtują, a dodatkowo w okresie wczesnodziecięcym obecna jest poduszeczka tłuszczowa, która „maskuje” wysklepienie. Przyczyny płaskostopia u dzieci obejmują genetykę, słabość mięśni i więzadeł, nadwagę, nieodpowiednie obuwie oraz brak odpowiedniej aktywności fizycznej. Nieleczone płaskostopie może mieć poważne konsekwencje dla całego narządu ruchu, zwiększając ryzyko wystąpienia innych deformacji stopy.

Hipotonia charakteryzuje się niższym niż normalne napięciem mięśniowym, gdzie dzieci z hipotonią często wydają się być „wiotkie”, mogą mieć trudności z utrzymaniem postawy, problemy z dużą i małą motoryką, szybko się męczą, mogą również unikać aktywności fizycznej, co przejawia się upośledzeniem zdolności do utrzymania kontroli postawy oraz ruchu przeciwko sile grawitacji.

Hipertonia odnosi się do nieprawidłowo wysokiego napięcia mięśniowego, gdzie dzieci z hipertonią mogą mieć sztywne mięśnie w odcinkach dystalnych (rękach, nogach) i ograniczoną zdolność do ruchu, trudności w wykonywaniu płynnych ruchów.

Jedną z najczęstszych wad genetycznych jest zespół Downa, która występuje wraz z podwyższonym ryzykiem rozwinięcia licznych schorzeń współistniejących. Do najczęściej diagnozowanych problemów u noworodków z tym zaburzeniem genetycznym należą wady serca, dotyczą nawet około 40-60% pacjentów. U dzieci z zespołem Downa stwierdza się również niestabilność kręgu szczytowego i obrotnika, co jest szczególnie istotne w kontekście planowania różnych ćwiczeń i aktywności fizycznej. U dzieci z zespołem Downa występuje hipotonia, która utrudnia im w funkcjonowanie na co dzień. Rehabilitacja jest w tym przypadku niezbędna.

Wady wrodzone (rozwojowe) narządów to nieprawidłowości anatomiczne, które powstają w okresie rozwoju embrionalnego lub płodowego. Mogą dotyczyć niemal każdego narządu lub układu w ciele człowieka. Wady te mogą być spowodowane czynnikami genetycznymi, środowiskowymi lub mieszanymi (wieloczynnikowymi).

Do najczęstszych wad wrodzonych należą:
– rozszczep kręgosłupa, czyli niepełne zamknięcie się kanału kręgowego, jedną z najcięższych postaci jest przepuklina oponowo-rdzeniowa
-wodogłowie (hydrocephalus) – nadmierne nagromadzenie płynu mózgowo-rdzeniowego w komorach mózgu
– wady serca-nie zawsze są od razu wykryte, do pierwszych objawów należą szybkie męczenie przy karmieniu, słabe przybieranie na wadze, duszność, przyspieszony oddech, nawracające infekcje.

Do najczęstszych należy mózgowe porażenie dziecięce, w którym dochodzi do uszkodzenia mózgu, wskutek niedotlenienia w czasie ciąży, podczas porodu, wcześniactwa, urazów okołoporodowych czy zakażenia.
Mózgowe porażenie dziecięce jest klasyfikowane przez rodzaje zaburzeń i ograniczeń, gdzie zaburzenia dzielą się na postacie spastyczne, pozapiramidowe i móżdżkowe. Postać spastyczna jest zdecydowanie najczęściej spotykaną postacią mózgowego porażenia dziecięcego, odpowiadając za 70% wszystkich przypadków. Do symptomów współistniejących występujących u około połowy dzieci z MPD zaliczyć można niedorozwój umysłowy, napady padaczkowe, zaburzenia mowy, wzroku i słuchu.

Opóźniony rozwój psychoruchowy może mieć również podłoże neurologiczne. To termin używany do opisania sytuacji, w której dziecko nie osiąga kamieni milowych rozwojowych w oczekiwanym czasie. Rozwój psychoruchowy obejmuje szeroki zakres umiejętności, takich jak te związane z ruchem, mową, umiejętnościami społecznymi i emocjonalnymi, a także poznawczymi. Opóźnienia mogą dotyczyć jednego obszaru rozwoju lub być bardziej ogólne, wpływając na wiele różnych aspektów funkcjonowania dziecka.

Współczesna fizjoterapia dziecięca oferuje szerokie spektrum metod terapeutycznych dostosowanych do indywidualnych potrzeb każdego małego pacjenta. Regularna rehabilitacja nie tylko pomaga w korygowaniu istniejących problemów, ale także zapobiega powstawaniu wtórnych powikłań oraz wspiera optymalny rozwój dziecka. Kluczowa jest również edukacja i aktywne zaangażowanie rodziców w proces terapeutyczny, ponieważ ich wsparcie i współpraca znacząco wpływają na skuteczność leczenia oraz długoterminowe efekty rehabilitacji.